Detik-detik Kelahiran Part II (The DAY)

Hampir setahun berlalu, baru nak buat entry.. Draft dah lama disiapkan, cuma tinggal nak masukkan gambar sahaja. Dan itulah masaalahnya.. setiap kali saya pandang gambar2 itu, setiap kali jugaklah saya terpaksa menghentikan niat saya... Anyway, it will be a very long story…

(Part I: Detik-detik Kelahiran Part I )

11th Aug 2010 (1 Ramadhan 1431)

Sepanjang malam tu saya mmg tidur2 ayam jer.. menggelabah semacam tapi still belagak macho gitu.. then around 7am tu HO dtg melawat. sekali lg saya bertanyakan pukul brp giliran saya utk caesarean tu.. dia pun tak pasti, kalau semi emergency nih last2 skit katanya.. the first operation at 8am.. hmm, tak leh jadi nih.. saya x rasa saya akan kena lambat, so saya pun terus lah mandi n bersiap2 dulu..

sambil kemas2 baju baby yg nk dibawa masuk tu, sambil air mata saya mengalir.. bukanlah saya takutkan operation saya tu, cuma saya risaukan baby aje.. will he be safe? sempat ke saya jumpa dia n macam2 lg perasaan.. hubby pulak still di hotel. MIL baru jer sampai all the way from johor, so diorang rehat2 sekejap…

around 9am, nasib saya masih belum diketahui.. then another ward round, kali ni diketuai oleh my friend dr. Yani. mcm biasa saya pun tanya ler bila giliran saya nih? then dia pun terus suruh another doctor pegi check.. tunggu punya tunggu x datang2 jugak…

tetiba jer around 9.30am tu, terdengar hiruk pikuk diluar.. segerombolan nurses pun sampai.. diorang ckp its my turn!! pukul 10am katanya.. WHATTTT?? err, hubby pun blom sampai nih. diorang dh sibuk2 tukarkan baju saya. pastu lak sorang nurse tu perasan tangan saya yg pasang line tu dh membengkak, dah diorang kene cabut n pasang tangan kanan pulak.. 2-3 kali try jugak baru dpt..time ni jugak ler diorang pasangkan tube for urine. saya mcm terkelu, terkejut n pasrah jer laa..

(image googled)

dah siap2 tu, saya ditransfer katil n disorong ke operation theatre (OT). kebetulan hubby pun sampai.. legaaa rasanya..nurse kata kalau husband doctor maybe boleh masuk skali, tapi kene permission from doctor bertugas laa.. so, hubby pun pegi la carik doctor tersebut, malangnya kami sampai agak lewat.. saya perlu dibedah segera, so hubby x dpt ler join.. huhuhu.. lepas bersalaman, saya pun terus ditolak masuk.

dlm OT tu mmg blur habis.. sebab x dibenarkan pakai glasses (or anything lah). saya ni dh la rabun tahap chronic. mmg serious x nampak apa2.. bila mata dh kabur, pendengaran n minda pun automatic jadik blur.. masa doctor bius dtg terangkan pasal procedure pun saya main angguk jer.. then dia suruh sign, saya siap tanya kat mana nk sign nih doctor, saya x nampak? hehehe

saya pun x pasti brp ramai manusia kat dlm tu.. yg nyata mmg ramai ler.. rasanya ada 2 org gyne, then ada beberapa neonatal team utk tunggu baby, anaesthetic lagi, nurses tak payah ckp lah.... masa tu mmg berserah jer laa.. segala doa yg terlintas di kepala saya baca.

(image googled)

lepastu anesthetic dtg ckp nk mulakan bius. diorang suruh saya duduk membongkok. masa doctor masukkan jarum tu, terasa la skit2.. terasa sejuk jer kat tulang belakang tu. then saya dibaringkan semula. after few minuets, diorang test cucuk2 n tanya if i feel anything. memang x rasa cucuk2 tu.. tapi lenguh sangat.. rasa mcm breathless.

sebabkan perut saya yg terover besar tu, memang saya x pernah boleh tidur terlentang. berat n breathless. Jadi saya asik mengerang2 jer masa tu.. nurse sampai kene pegang tangan saya kuat2 sbb saya nk pusingkan badan..terdengar2 nurse tu ckp.. sabar puan..sabar sikit jer lagi..

dalam pada masa tu,mmg terasa lah doctor tgh godek2 perut. cuma x sakit jer.. then doctor ckp kat nurses supaya bersedia utk tolak baby. so beramai2 lah diorang tolak perut saya dari dada ke bawah supaya baby turun.. mmg sakit n berat gilos. mau patah tulang rusukku..

tetiba jer rasa badan amat ringannnn.. hmm, mesti baby dh dikeluarkan nih… tapi apesal tak dgr bunyi tangisan pun? masa tu saya rasa mcm sedar tak sedar jer.. rasa mengantuk sgt.. tapi memang meleleh2 air mata.. then dgr doctor tu ckp, eh baby nih, lahir2 jer terus kencing pancut kena doctor yer… pastu diorang gelak2.. sejurus lepas tu baru dgr suara baby menangis.. ALHAMDULILLAH.. thats my boy..

lepas dh dgr baby menangis tu, saya mmg rasa letih n mengantuk teramat. cuba jugak nk tahan mata sbb nk tgk baby.. tapi mmg tak mampu.. dgr hiruk pikuk jer, mata mmg terus kelam.. dgr nurse ckp, puan,puan tidur lah dulu yer.. doctor tgh jahit tu… hmm, x payah disuruh, saya mmg dh separa sedar dh pun.. kuat sungguh ubat bius tu.. adakah saya telah pitam?

tak tau brp lama saya terlelap.. sedar2 diorang dh sorong saya ke bilik saringan.. badan saya menggigil2.. nurse selimutkan n letak bwh heater. terus saya tanya nurse, mana anak saya nurse? jawab nurse, anak puan ada masalah pernafasan, diorang dh bawak ke NICU.. jgn bimbang, suami puan dah ikut baby ke NICU.. terus saya menangis.. nurse yg setia menemani saya tu pujuk2 saya sampai lah saya tertidur kembali..

dlm pukul 12 tgh hari, saya pun disorong keluar dari dewan bedah. keluar2 tu nampak hubby yg baru sampai tgh tersenyum.. saya pun membalas senyuman dgn lemah sekali.. air mata mmg tak henti2 meleleh.. salam2 cium tangan then hubby ckp baby ok dan comel sgt.. rasa legaa sikit perasaan saya pada ketika itu.

Kemudian, saya terus disorong balik ke wad. Masa diorang nak pindahkan dari katil ke katil tu, masyaAllah, sakitnyaa saya rasa. Nasib baik masa tu hubby ada, dialah yg tolong nurses tu angkat saya. After that,diorang tukar dan bersihkan badan saya. Waktu tu tak terasa sgt sakitnya sebab mungkin ubat bius tu masih kuat. Tapi badan saya masih menggigil2 dan sangat lemah lah. Bantal semua mmg tak boleh pakai and diorang tak benarkan saya makan/minum apa2 pun lg for another 6 hours. Nanti muntah katanya..

Masa tu jugak datang beberapa org doctor silih berganti. Saya mmg x peduli sgt lah. Sekejap datang kasik ubat, sekejap dtg cucuk sana, cucuk sini.. berserah jer lah... but 1 thing i do remember, sorang doctor Chinese nih dtg n ckp line kat tangan saya tu membengkak, so dia kena buat yg baru.. WHATTT?? Saya ckp ler tadik pagi dah buat yg baru, pun x boleh pakai ker? Unfortunately not. So, this time mmg hazab giler. Believe or not, more than 10 times dia cucuk2 tangan saya. Dia ckp vein saya kecik sangat. End up dia kena pakai yg pediatric punya jarum baru boleh. Tangan saya dua2 belah membengkak dgn jayanya dan mmg both hand tak boleh bergerak langsung. Pastu tangan lebam2 mcm baru lepas kena pukul tu.. Parut2 bekas cucuk2 tu pun took about 2-3 weeks baru hilang. Mmg horror lah rupa tangan saya tu.. huhhuhu..

Anyway, masa visiting hour tgh hari tu, baru lah my family dapat melawat. Saya masih lagi separa sedar sebenarnya and mmg tak boleh bangun pun lagi. Unfortunately baby was in NICU and only hubby jer yg boleh pegi melawat. Hubby sempat snap few pictures of baby and here is one of them...

When i first saw this photo, mmg mengangis teresak2 lah.. rasa sayuu sangat.. kesian my baby.. selama ni he always with me. As soon as he arrived in this world, he has been left alone. Rasa macam nak lari jer pegi tengok dia. But i couldn’t...

Saya on the other hand mmg masih terlentang kaku lah. X dpt nk pusing kiri dan kanan pun. Malam tu baru boleh bergerak sikit. Tapi masih belum boleh bangun dari katil. Makan pun tak boleh. Setakat minum susu dan biskut jer..

That night, one more time hati saya gelisah dan resah.. asik berulang ulang kali saya menangis sambil menatap gambar2 baby. Dalam masa yg sama, saya cuba jugak tenangkan perasaan. Banyak2 berdoa dan ingat Allah.. risau jugak takut nanti terkena postpartum depression ke ape pulak.. Of course lah saya risau.. dah la saya belum pun lagi dpt berjumpa baby yg saya kendong selama 8 bulan tu, besok tepat pukul 8 pagi, my baby akan di operate pulak. And its a major operation. Bukan sikit2. And he is only 1 day old! Ya Allah.. sesak nafas saya.. memang tak lena saya sepanjang malam tu..

To be continued...